وقف غیرنقدی از جلوه‌های متعالی نیک‌اندیشی و مسئولیت اجتماعی است که در آن واقف، به جای وجه نقد، دارایی‌هایی با ارزش ماندگار و پایدار را برای تحقق اهداف عمومی و خیرخواهانه اختصاص می‌دهد. این نوع وقف، دامنه‌ای گسترده از اموال منقول و غیرمنقول از قبیل زمین، ساختمان، تجهیزات، آثار علمی و فرهنگی تا منافع دارایی‌ها را شامل می‌شود. مزیت بنیادین وقف غیرنقدی، دوام و ثبات آثار آن در طول زمان است؛ چراکه سرمایه اصلی به مصرف مقطعی نمی‌رسد، بلکه با حفظ عین مال، منافع مستمر آن در خدمت پیشرفت علمی، فرهنگی و اجتماعی جامعه قرار می‌گیرد. به همین جهت، وقف غیرنقدی به عنوان یکی از ابزارهای راهبردی توسعه پایدار شناخته می‌شود که به دانشگاه‌ها و نهادهای فرهنگی امکان برنامه‌ریزی بلندمدت و خوداتکایی مالی می‌بخشد. در سطح کلان، وقف غیرنقدی را می‌توان به سه حوزه اصلی تقسیم کرد:

1. وقف ملکی شامل واگذاری املاک و فضاهای فیزیکی برای کاربری‌های آموزشی و پژوهشی؛

2. وقف تجهیزاتی و فناورانه مانند آزمایشگاه‌ها، کتابخانه‌ها و زیرساخت‌های فناوری اطلاعات؛

3. وقف فکری و فرهنگی، که شامل آثار علمی، هنری و منابع دانشی ارزشمند است. این شیوه وقف، علاوه بر تأمین پایدار منابع برای مؤسسات علمی، موجب تقویت سرمایه اجتماعی و ترویج فرهنگ حمایت مسئولانه از علم و جامعه می‌شود.

وقف غیرنقدی، در نهایت، تجلی اندیشه ماندگار انسان خدمت‌گزار است که اثری جاوید و ماندگار در مسیر پیشرفت بشریت بر جای می‌گذارد